De aandacht voor wenkbrauwen is de afgelopen jaren enorm gegroeid. Beter gezegd: geëxplodeerd. Bij Treatwell is het steevast een van de meest geboekte behandelingen – zowel threaden/harsen en wenkbrauwen verven bekleden al lange tijd een plekje in de top 10 meest geboekte behandelingen.
De wenkbrauw als middelpunt van het gezicht maakte zo’n zeven jaar geleden opmars dankzij Cara Delevigne, een Brits model met opvallende, borstelige wenkbrauwen.
Terwijl Cara furore maakte als nieuwe Chanel muze, ontdekte ik tijdens een Londense citytrip een heuse Brow Bar, de eerste die ik ooit had gezien. Nieuwsgierig naar de mogelijkheden van een behandeling stapte ik binnen in een kleine, minimalistisch ingerichte bar (zonder barkrukken). Ik werd beleefd en vriendelijk ontvangen door een blondine met een nadrukkelijk stel wenkbrauwen. Bij het zien van de combinatie – blond haar en inktzwarte brows! – had er in mijn hoofd een belletje moeten gaan rinkelen.
Amper over de drempel drukte de wandelende wenkbrauw mij een menukaart (bar!) in handen. “Kijk maar,” zei ze, en verdween haastig achter een gordijn.
Aandachtig bestudeerde ik het menu met een zestal brow-keuzes. Stuk voor stuk fameuze brows. Van een iel Kate Moss-achtig streepje tot een sierlijk sixties-Twiggy-boogje en van de volle en klassieke Marilyn Monroe-brow tot dé trend van het moment: bushy brows á la Cara Delevigne. Nou, die donkere borstels zouden het in elk geval niet worden.
De teruggekeerde brow-specialist vroeg of ik mijn keuze had gemaakt.
Confuus door het ruime aanbod zei ik: “Doe maar iets wat past bij mijn gezicht.”
Ik hoopte op de Monroe-brows, de meeste normale.
Of ik nu alvast even 30 pond wilde afrekenen? Maar natuurlijk! Alsof ik ’m halverwege de behandeling zou smeren, mokte ik binnensmonds.
Daar lag ik dan. In een behandelstoel van een heuse Brow Bar in Londen.
“Threaden?”, vroeg ze.
We spreken over zeven jaar geleden en ik had geen idee wat ze bedoelde. En dus zei ik: “Fine.”
Inmiddels weet ik dat deze expertise een Iraans beautyritueel is, waarbij met draadjes een rijtje haartjes in één keer wordt verwijderd. Sneller dan epileren.
Na een onnavolgbare goochelshow met dunne draadjes mengde de blondine een donker poeder met een vloeistof.
Verf? – schoot het door me heen. Ze doet maar. Straks zou ik deze bar verlaten met sterwaardige Monroe-brows! Terug in Nederland zouden mijn vriendinnen ze bewonderen, en vragen hoe ik toch aan die prachtige wenkbrauwen kwam. Een fijn vooruitzicht.
Ik zag een pincet voorbij flitsen en hoorde het geknip van een minuscuul schaartje.
“It’s finished, love.”
Nu al? Een nieuwe klant stond al klaar. Verbouwereerd verliet ik de bar en vergat in de spiegel te kijken.
Buiten blikte ik in de eerste de beste etalageruit. Van schrik kreeg ik acute ademnood. Ik herkende mezelf niet! Ik zag twee brede zwarte strepen. De rest van mijn gezicht bestond niet meer. Ook ik was getransformeerd tot wandelende wenkbrauw.
Terug in het hotel sprintte ik naar de badkamer. Water. Heel veel water en zeep! Ik boende mijn voorhoofd bijna kapot. De verf verdween deels. Gelukkig – weet ik nu – het was het geen henna, want dat blijft niet alleen extra lang op haartjes zitten – soms wel vijf weken – maar ook op de huid. Inmiddels is juist om deze reden het verven met (milieuvriendelijke) henna populair.
Moedeloos keek ik weer in de spiegel naar een lelijk stel vlekkerige brows. Hoogste tijd voor een camouflage-actie.
Een schaar. Ik móest een schaar hebben. Ik snelde naar de hoteltelefoon, toetste de 9 in en smeekte de receptie om a pair of scissors. Al wachtend tikte ik ‘tutorial pony knippen’ in op mijn mobieltje en las:
Pak een driehoekje haar aan de voorkant van je hoofd. Hang het haar naar voren, pak het tussen twee vingers vast en draai het een kant op. Knip de pony niet te kort …
Een klop op de deur. Ha! De reddende schaar.
Ik draaide de driehoek en knipte. Instantly tevreden met het resultaat sloeg ik de geadviseerde tweede knipfase over. Mijn wenkbrauwen waren uit zicht, al zaten ze er natuurlijk nog wel degelijk.
Terug in Nederland vroegen mijn vriendinnen waar ik mijn pony had laten knippen. Naar die kapsalon wilden zij beslist niet.
Wat ik heb opgestoken van mijn impulsieve wenkbrauw-actie? Zeg never nooit: “Doe maar wat bij mijn hoofd past.” Communicatie! Een trend op salongebied is de tailor-made service. Kijk, dat is nog eens een welkome ontwikkeling.
Oja. Knip ook nooit – nooit – je eigen pony. Ook daarvoor maak je een afspraak bij de salon, of hipper gezegd: de Pony Bar.
Nieuwsgierig naar Mirror Mirror? Volg ze op Instagram: @mirror_mirror_mag